عینک طبی

به قابهای دارای عدسی گویند که درجلوی چشم انسان قرار داده می شود

تا دید و سوی چشمهای ناشی از انکسار دید را بهتر کند.

عینکهای ویژه ای هم وجود دارد که برای مشاهده صحنه ای سه بعدی

یا واقعیت مجازی بکار می روند.

نخستین عینک اولین بار در قرن سیزدهم میلادی در اروپا و توسط

سالوینو دآمراتی ایتالیایی ساخته شد.

مراحل ساخت عینک طبی به این صورت است که ابتدا نمره چشم

توسط چشم پزشک یا اپتومتریست (بینایی سنج) تعیین میگردد.

نوع نمره با توجه سن و مشخصات فیزیولوژیکی ساختمان چشم

میتواند دارای حداقل سه حالت باشد:

1دوربین

2نزدیک بین

3ویا هردو

که برای چشمانی که در هر دودید دچار انکسار هستند میتوان از عدسیهای دودید تدریجی یا پروگرسیوو استفاده نمد.

انواع عدسی:

در ساخت عدسی عینک طبی معمولا از یکی از موارد زیر استفاده

می شود:

1شیشه:

در زمانهای قدیم عدسی عینکهای طبی را از شیشه می ساختند.

اما امروزه کاربرد عدسی شیشه بعلت وزن بالا و خطرپذیری بخطر شکنندگی تقریبا منسوخ شده است.

2پلاستیک :

پلاستیک پرکاربردترین عدسی در صنعت عدسی سازی می باشد.

عدسیهای پلاستیکی شکنندگی شان خیلی کمتر از عدسیهای شیشه ایست

و همچنین خیلی سبکترند. این نوع از عدسیها با پوشش ضد یو وی و

آنتی رفلکس (ضد بازتاب نور) عدسیهای کاملی برای رفع انکسار

دید و محافظت از چشم در برابر اشعه های مضر و عوامل محیطی مضر

بر چشم می باشند و خاصیت محافظت کنندگی دارند.

3پلی کربنات:

پلی کربنات یکی از بهترین مواد برای ساختن عدسیهای عینک طبی

می باشد. این نوع عدسیها بعلت ناشکنندگی بالایی که دارند خصوصا

برای عینکهای فریم لس و طبی ورزشی و عینکهای طبی مخصوص

شنا و ... گزینه ی ایده آلی بشمار می روند. همچنین این عدسیها

ازهمتایان هم نمره ی پلاستیک وشیشه ی خود نازکترند.